Credo: celem nauczania sztuki i umiejętności projektowania jest przygotowanie studentów – przyszłych architektów – do samodzielnego podejmowania właściwych decyzji projektowych w zakresie kształtowania architektury i związanej z nią przestrzeni dla potrzeb jednostek i grup społecznych. Uczestnicząc w procesie inwestycyjnym architekt powinien mieć świadomość, że przestrzeń jest dobrem wspólnym, należy więc przy projektowaniu pamiętać o potrzebie kształtowania środowiska życia człowieka zgodnie ze współczesną filozofią zrównoważonego rozwoju, przy zapewnieniu realizacji współczesnych wymogów estetycznych, użytkowych i technicznych. Architektura jest sztuką użytkową – jej nieodłącznym atrybutem jest piękno, a podstawową powinnosią użyteczność. Architektura powstaje zawsze w określonym kontekście przestrzennym, kulturowym i społecznym. Miasto jest naturalnym środowiskiem życia współczesnego człowieka. Jest kolebką cywilizacji. Powstało w procesie historycznego rozwoju i w cywilizacji europejskiej wytworzyło specyficzną, hirarchiczną strukturę miejsc i przestrzeni. Współczesna, twórcza kontynuacja tej tradycji jest podstawą prawidłowego rozwoju miasta. W erze globalnej cywilizacji informatycznej szczególnie istotne jest tworzenie sekwencji przestrzeni o indywidualnych cechach, osadzonych w kontekście miejsca.
Człowiek jest istotą społeczną. Miasto powinno mu zapewniać możliwość realizacji zachowań społecznych. Niezwykle istotna jest dbałość o wyposażenie miasta w nowe, atrakcyjne przestrzenie publiczne. Twórcza kontynuacja tradycji i dążenie do zachowania prawidłowych wzajemnych relacji pomiędzy istniejącymi i projektowanymi budowlami i tworzoną przez nie przestrzenią przy przekształcaniu czy kreowaniu nowych obszarów miasta – jest podstawą harmonijnego rozwoju przestrzeni miejskiej. Obiektywizacji tych działań służy wiedza z zakresu kompozycji urbanistycznej.